பயங்கரவாதத்தை இராணுவத் தீர்வின் அடிப்படையில் தீர்க்க வேண்டும்: ஐ.தே.க. வலியுறுத்தல்.!

[ஞாயிற்றுக்கிழமை, 30 செப்ரெம்பர் 2007] பயங்கரவாதத்தை இராணுவத் தீர்வின் அடிப்படையிலேயே தீர்க்க வேண்டும் என்று தெரிவித்துள்ள சிறிலங்காவின் பிரதான எதிர்க்கட்சியான ஐக்கிய தேசியக் கட்சி பிரிவினைவாதத்திற்கு அரசியல் தீர்வு காணப்பட வேண்டும் என வலியுறுத்தியுள்ளது. இனப்பிரச்சினைத் தீர்வு குறித்து ஐக்கிய தேசியக் கட்சி வெளியிட்டுள்ள பத்து அம்சத் திட்டங்களாக வகுக்கப்பட்டுள்ள அந்த அறிக்கையில் மேலும் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளதாவது: பிரிவினைவாதத்தை நாம் எதிர்க்க வேண்டும். பயங்கரவாதம் இராணுவத் தேவையை உணர்த்துகிறது. பிரிவினைவாத தேவைக்கான காரணிகள் அரசியல் தீர்வை கோருகின்றன . அதேநேரம் பேச்சுவார்த்தையில் முறிவுகளோ அல்லது அரசியல் தீர்வுக்கு முட்டுக்கட்டைகளோ ஏற்படும் பட்சத்தில் அதனை அணுகும் விதத்திலான திட்டம் ஒன்று இருக்க வேண்டும். இது அரசியல் மற்றும் பாதுகாப்பு அம்சங்களை உள்ளடக்கியிருக்க வேண்டும். சமாதான நடவடிக்கையில் வெற்றியீட்டுவதற்காக நாம் மனப்பூர்வமாக செயற்படுவதுடன் சகல கட்சிகளினதும் ஒத்துழைப்பைப் பெறுவதற்கான முயற்சிகளையும் எடுக்க வேண்டும். அரசியல் தீர்வானது கலவரங்களை தவிர்த்து மனித உரிமை மற்றும் ஜனநாயகம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் அனைத்து சமூகத்தவரதும் நியாயபூர்வமான அபிலாசைகளுக்கு பொருந்தக்கூடியதாக அமைய வேண்டும். தமிழ் மக்களின் துயரங்கள், இனச் சுத்திகரிப்பு தொடர்பிலான வடகிழக்கு முஸ்லிம் மக்களின் அச்ச உணர்வுகள், அதிகாரப் பகிர்வு பிரிவினைக்கு இட்டுச் செல்லும் என்ற சிங்கள மக்களது சில பிரிவினரது எண்ணம் போன்றன களையப்பட்டதாகவே அந்த அரசியல் தீர்வானது இருக்க வேண்டும். அத்துடன் அந்த அரசியல் தீர்வு சிங்கள, தமிழ், முஸ்லிம் பறங்கியர் மற்றும் இதர சிறு சமூகத்தவர்கள் ஆகியோரால் ஏற்றுக் கொள்ளப்படக் கூடியதாக இருத்தல் வேண்டும். அனைத்துலக சமூகத்தின் அங்கீகாரத்தைப் பெற்றதாகவும் அது விளங்க வேண்டும். இலங்கையின் பிரதேச ஒருமைப்பாட்டையும் மக்களின் இறைமையையும் பாதுகாப்பதாகவும் சிறுபான்மையோரின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதாகவும் அந்த அரசியல் தீர்வானது இருக்க வேண்டும். தற்போதைய அரசியலமைப்பு (13 ஆவது திருத்தம்) மாகாண அடிப்படையில் நிர்ணயிக்கப்பட்டது. ஆகவே, எதிர்காலத்தில் அதிகாரப் பரவலாக்கல் என்பது மாகாணங்கள் மட்டத்திலானதா அல்லது பிராந்திய மட்டத்திலானதா என்பதனை நாம் தீர்மானிக்க வேண்டும். அதிகாரப் பரவலாக்கலில் புதிய பகுதிகள் நிர்ணயிக்கப்பட்டால் அது அரசியல், சமூக மற்றும் பொருளாதார அலகுகளின் அடிப்படையில் அமைய வேண்டும். தேசிய அரசுக்கும், பிராந்திய அல்லது மாகாண சபைகள் மற்றும் உள்ளூராட்சி சபைகளுக்கும் இடையிலான அதிகாரப் பகிர்வு நம்பக் கூடியதாக இருக்க வேண்டும். தேசிய அரசாங்கத்தின் நிறைவேற்று அதிகாரம் மத்திய அரசினுடையதாக தக்க வைக்கப்படல் வேண்டும். மற்ற அதிகாரங்கள் இரண்டு மட்டங்களில் பகிர்ந்தளிக்கப்படல் வேண்டும். அதிகாரங்கள் பிராந்தியம் அல்லது மாகாண மட்டத்தில் பகிரப்படுவது குறித்த அச்ச உணர்வை வடக்கில் வாழும் மக்கள் வெளிப்படுத்தியுள்ளார்கள். தென்பகுதி மக்கள், மத்தியில் ஆட்சியில் உள்ள கட்சி, எதிர்க்கட்சிகளின் கட்டுப்பாட்டிலுள்ள பிராந்திய அல்லது மாகாண சபைகளின் அதிகாரத்தை கைப்பற்றலாம் என அபிப்பிராயப்படுகிறார்கள். அதேபோன்று பிராந்திய அல்லது மத்திய பகுதிகளில் ஆட்சியில் உள்ள கட்சி தமது அதிகாரங்களைக் கைப்பற்றலாம் என உள்ளூராட்சி சபைகள் கவலைப்படுகின்றன. ஆகவே, பகிரப்பட்ட அதிகாரத்தை பாதுகாப்பதற்கான முறையொன்று இருத்தல் அவசியம். சட்ட விதிகளைப் பற்றி மட்டுமல்லாமல் நடைமுறைச் சிக்கல்கள் பற்றியும் நாம் எமது அவதானத்தைச் செலுத்த வேண்டும். தேசிய அரசுக்கும் பிராந்திய அல்லது மாகாண நிர்வாகங்களுக்கும் இடையில் மத்தியில் அதிகாரப் பகிர்வின் போது இந்தப் பிரேரணைகள் நடைமுறைப்படுத்தப்படல் வேண்டும். இணைத்தலைமை நாடுகளும், இந்தியாவும் போரை முடிவுக்கு கொண்டுவர கோரப்பட வேண்டும். அத்துடன் பேச்சை தொடரவும் உதவ வேண்டும். பேச்சுவார்த்தையைத் தொடர்வதற்கு பொருத்தமான சூழ்நிலையை ஏற்படுத்த அது அத்தியாவசியமானது. அத்துடன் மனித உரிமைகளை நிலைநிறுத்த சகல கட்சிகளும் இணங்கி கடத்தல், காணாமற் போதல் தொடர்பிலான விசாரணைகள் நடத்தப்படல் வேண்டும். கடந்த சில வருடங்களில் ஏற்பட்ட அனுபவத்தின் மூலம் வடகிழக்கில் தற்போது நிலவும் சூழ்நிலையைக் கருத்தில் கொண்டு போர் நிறுத்த ஒப்பந்தத்தை மீளாய்வு செய்ய வேண்டும். போர் நிறுத்த உடன்படிக்கை 2002 ஆம் ஆண்டு செய்யப்பட்ட போது இருந்த சூழ்நிலை இப்போது மிகவும் மாறியுள்ளது. உடன்பாட்டிற்கு அமைய சமாதானப் பேச்சுவார்த்தையில் முஸ்லிம் தூதுக்குழுவினரும் பங்குபெற வேண்டும். சமாதான நடவடிக்கைகளை நாம் திட்டமிட வேண்டும். விடுதலைப் புலிகளுடன் மட்டுமின்றி இதர கட்சிகள் மற்றும் குழுக்களுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தப்பட வேண்டும். பேச்சுவார்த்தை நடக்கும் காலத்தில் இந்தியாவுடனும் அனைத்துலக சமூகத்துடனும் நெருங்கிய நட்புறவை நாம் பேணவேண்டும். சகல சமூகத்தவர்களுக்கும் பொருந்தக் கூடிய வகையில் அரசியல் தீர்வு அமைய வேண்டும். அதன்பிறகு நேரடி வாக்கெடுப்பின் மூலம் அந்த தீர்வு மக்களால் ஏற்றுக் கொள்ளப்படல் வேண்டும். நேரடி வாக்கெடுப்பின் மூலம் அரசியல் தீர்வு ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டால், நாடாளுமன்றத்தின் மூலம் அரசியல் திருத்தச் சட்ட மூலம் நிறைவேற்றப்படும். இந்த அரசியல் திருத்தத்தை இரண்டாவது நேரடி வாக்கெடுப்பின் மூலம் மக்கள் அங்கீகரிக்க வேண்டும் என்று அதில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.