[ஞாயிற்றுக்கிழமை, 30 செப்ரெம்பர் 2007]
இலங்கை இனப்பிரச்சனைக்கு சமஷ்டி முறையை முன்வைத்த ஐக்கிய தேசியக் கட்சி இப்போது அந்நிலைப்பாட்டிலிருந்து மாறியிருப்பதன் மூலம் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் இராணுவ பலம்தான் இனப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வை உருவாக்கும் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது என்று தாயகத்திலிருந்து வெளிவரும் "ஈழநாதம்" நாளிதழின் தலையங்கத்தில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது.
ஈழநாதம் நாளிதழின் இன்றைய (30.9.07) வெளியீட்டின் ஆசிரியர் தலையங்கம்:
இனப்பிரச்சினைக்கான அரசியல் தீர்வு என்பது தமிழ் மக்களின் கோரிக்கைகளின் பாற்பட்டதாக அல்லாது தமிழ் மக்களின் இராணுவ ரீதியிலான பலத்தின் அடிப்படையில் மட்டு;மே தீர்மானிக்கப்படக்கூடியது என்பதையே ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் தற்போதைய கொள்கை மாற்றம் வெளிக்காட்டுவதாய் உள்ளது.
விடுதலைப் புலிகளுடன் யுத்த நிறுத்த உடன்பாடு ஒன்றைச் செய்து கொண்டதோடு இனப்பிரச்சினைக்கு சமஷ்டித் தீர்வு குறித்து ஆராய்வதற்குத் தயாராக உள்ளதாகவும் கூறிவந்த ஐ.தே.கட்சி தற்பொழுது சமஷ்டி குறித்த பேச்சைக்கைவிடவும் யுத்த நிறுத்த உடன்பாட்டை மாற்றிக்கொள்ளவும் முடியும் எனத் தெரிவித்துள்ளமை ஐ.தே.க.வின் நிலைப்பாட்டில் செய்யப்பட்டுள்ள மாற்றம் எனக் கொள்ளப்படுகின்றது.
ஆனால் அண்மையில் ஐ.தே.க. முன்னர் சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப மாற்றிக்கொண்ட நிலைப்பாட்டை தற்பொழுது மீண்டும் மாற்றிக் கொண்டுள்ளது என்பதே சரியானதாகும். ஏனெனில் ஐ.தே. கட்சி சமஷ்டி குறித்துப் பேசியதானது இனப்பிரச்சினைக்கு அரசியல் தீர்வொன்றை எட்டும் நோக்கிலானது என்பதை விட சமஷ்டி குறித்து மேற்குலக நாடுகள் பரிசீலிக்கத் தயாராகிய நிலையிலேயே ஆகும். அதாவது மேற்குலகைத் திருப்தி செய்யும் நோக்கிலானதே ஆகும்.
ஐ.தே.க.வும் சரி, வேறு எந்த சிங்களக்கட்சிகளும் சரி இனப்பிரச்சினைக்கு ஓர் அரசியல் தீர்விற்குத் தம்மை என்றுமே தயார்ப்படுத்திக்கொண்டவையாக இருந்ததில்லை. அவர்கள் மீதான இராணுவ, அரசியல், பொருளாதார நெருக்கடிகளே அவர்களை இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு குறித்துப் பேச வைப்பவையாகும்.
தற்பொழுது ஐ.தே. கட்சியின் மாற்றமானது ஜே.வி.பி.யுடன் ஒரு அரசியல் கூட்டிற்குத் தம்மைத் தயார்ப்படுத்திக்கொள்ளும் நோக்கிலானது எனப் பொதுவில் கருதப்பட்டாலும், ஐ.தே. கட்சிக்கும் மகிந்த அரசு கூறிக்கொள்ளும் இராணுவத்தீர்வில்ஃ இராணுவ வெற்றிகளில் நம்பிக்கை ஏற்பட்டிருக்கலாம்.
சிங்கள அரசியற் கட்சிகளைப் பொறுத்தும் சிங்கள மக்களைப் பொறுத்தும் இனப்பிரச்சினைக்கு இராணுவத்தீர்வு காண முடியும் என்ற நம்பிக்கை வலுவடைந்துள்ளது போல் உள்ளது. மகிந்த அரசின் இராணுவ வெற்றிகள் குறித்த பிரசாரங்கள் அத்தகைய தொரு நம்பிக்கையைத் தோற்றுவித்திருக்கலாம்.
இத்தகையதொரு நிலையில் ஐ.தே.கட்சியும் இராணுவத்தீர்வில் நம்பிக்கை கொண்டிருக்கலாம.; அது மட்டுமன்றி இராணுவத்தீர்வில் சிங்களவர்கள் நம்பிக்கை கொண்டிருக்கையில் அரசியல் தீர்வு பற்றிப் பேசுவதில் பயன் இல்லை எனவும் கருதியிருக்கலாம். இதனால் யுத்த நிறுத்த உடன்படிக்கையையும் சமஷ்டியையும் கைவிட்டு இனப்பிரச்சினைக்கு ஒற்றையாட்சி முறையின் கீழ் தீர்வொன்றைக்காண்பதற்கும், யுத்தத்தில் விடுதலைப் புலிகளைத் தோற்கடிப்பது குறித்துப் பேசவும் தீர்மானித்திருக்கலாம்.
ஐ.தே.கட்சியின் இம்மாற்றமானது இனப்பிரச்சினைக்கு எத்தகைய தீர்வு என்பதை விடுதலைப் புலிகளின் பலத்தைப் பொறுத்தே நிர்ணயிக்க சிங்கள ஆட்சியாளர்கள் முற்பட்டு நிற்பதை வெளிக்காட்டுவதாய் உள்ளது. இந்த வகையில் பார்த்தால் விடுதலைப் புலிகளை இராணுவ ரீதியில் தோற்கடிக்க முடியுமானால் இனப்பிரச்சினை என்பதற்கு தீர்வென்பதே தேவையில்லை என்பதே அர்த்தமாகும்.
இது ஒன்றும் தமிழ் மக்களுக்கோ அன்றி புலிகளுக்கோ தெரியாத விடயமல்ல. விடுதலைப் புலிகளின் பலம் மட்டுமே தமிழ் மக்களின் உரிமைகளைத் தீர்மானிப்பதாக இருக்கும் என்பது அவர்களுக்குத் தெரிந்தே உள்ளது. ஆனால் இதனைப்புரிந்து கொள்ள வேண்டியவர்கள் சர்வதேச சமூகத்தினரே.
ஏனெனில் இவர்கள் இனப்பிரச்சினைக்கு சிறிலங்கா அரசு அரசியல் தீர்வொன்றை முன்வைக்கும் என எதிர்பார்த்துள்ளனர். இவ் எதிர்பார்ப்புடன் சிறிலங்காவிற்கு இராணுவம் மற்றும் பொருளாதார உதவிகளையும் மேற் கொண்டு வருகின்றனர்.
ஆனால் சிறிலங்கா ஆட்சியாளர்கள் இந்நம்பிக்கையை மெய்ப்பிக்கப்போவதில்லை. ஆகையினால் இனப்பிரச்சினைத் தீர்;வில் அக்கறை கொண்ட வெளிநாட்டவர்கள் யாராயினும் சரி சமபல நிலை ஒன்று இல்லாது பிரச்சினையைத்தீர்க்க முடியாது என்பதை விளங்கிக்கொள்ளுதல் வேண்டும்.
ஆகையினால் இனப்பிரச்சினைக்கு அரசியல் தீர்வென்பது தமிழ் மக்களின் பலத்தின் அடிப்படையில் மட்டுமேயே தீர்மானிக்கப் படுவதாக இருக்கும். சுருக்கமாகச்சொன்னால் விடுதலைப்புலிகள் இராணுவ ரீதியில் பலம் பெறும் போதே அது சாத்தியமாகும். அவ்வாறு இல்லாது விடில் இனப்பிரச்சினை என்றபேச்சையே பேரினவாத ஆட்சியாளர்கள் இல்லாது ஒழித்துவிடுவர் என்று அதில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.
ஈழநாதம் நாளிதழின் இன்றைய (30.9.07) வெளியீட்டின் ஆசிரியர் தலையங்கம்:
இனப்பிரச்சினைக்கான அரசியல் தீர்வு என்பது தமிழ் மக்களின் கோரிக்கைகளின் பாற்பட்டதாக அல்லாது தமிழ் மக்களின் இராணுவ ரீதியிலான பலத்தின் அடிப்படையில் மட்டு;மே தீர்மானிக்கப்படக்கூடியது என்பதையே ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் தற்போதைய கொள்கை மாற்றம் வெளிக்காட்டுவதாய் உள்ளது.
விடுதலைப் புலிகளுடன் யுத்த நிறுத்த உடன்பாடு ஒன்றைச் செய்து கொண்டதோடு இனப்பிரச்சினைக்கு சமஷ்டித் தீர்வு குறித்து ஆராய்வதற்குத் தயாராக உள்ளதாகவும் கூறிவந்த ஐ.தே.கட்சி தற்பொழுது சமஷ்டி குறித்த பேச்சைக்கைவிடவும் யுத்த நிறுத்த உடன்பாட்டை மாற்றிக்கொள்ளவும் முடியும் எனத் தெரிவித்துள்ளமை ஐ.தே.க.வின் நிலைப்பாட்டில் செய்யப்பட்டுள்ள மாற்றம் எனக் கொள்ளப்படுகின்றது.
ஆனால் அண்மையில் ஐ.தே.க. முன்னர் சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப மாற்றிக்கொண்ட நிலைப்பாட்டை தற்பொழுது மீண்டும் மாற்றிக் கொண்டுள்ளது என்பதே சரியானதாகும். ஏனெனில் ஐ.தே. கட்சி சமஷ்டி குறித்துப் பேசியதானது இனப்பிரச்சினைக்கு அரசியல் தீர்வொன்றை எட்டும் நோக்கிலானது என்பதை விட சமஷ்டி குறித்து மேற்குலக நாடுகள் பரிசீலிக்கத் தயாராகிய நிலையிலேயே ஆகும். அதாவது மேற்குலகைத் திருப்தி செய்யும் நோக்கிலானதே ஆகும்.
ஐ.தே.க.வும் சரி, வேறு எந்த சிங்களக்கட்சிகளும் சரி இனப்பிரச்சினைக்கு ஓர் அரசியல் தீர்விற்குத் தம்மை என்றுமே தயார்ப்படுத்திக்கொண்டவையாக இருந்ததில்லை. அவர்கள் மீதான இராணுவ, அரசியல், பொருளாதார நெருக்கடிகளே அவர்களை இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு குறித்துப் பேச வைப்பவையாகும்.
தற்பொழுது ஐ.தே. கட்சியின் மாற்றமானது ஜே.வி.பி.யுடன் ஒரு அரசியல் கூட்டிற்குத் தம்மைத் தயார்ப்படுத்திக்கொள்ளும் நோக்கிலானது எனப் பொதுவில் கருதப்பட்டாலும், ஐ.தே. கட்சிக்கும் மகிந்த அரசு கூறிக்கொள்ளும் இராணுவத்தீர்வில்ஃ இராணுவ வெற்றிகளில் நம்பிக்கை ஏற்பட்டிருக்கலாம்.
சிங்கள அரசியற் கட்சிகளைப் பொறுத்தும் சிங்கள மக்களைப் பொறுத்தும் இனப்பிரச்சினைக்கு இராணுவத்தீர்வு காண முடியும் என்ற நம்பிக்கை வலுவடைந்துள்ளது போல் உள்ளது. மகிந்த அரசின் இராணுவ வெற்றிகள் குறித்த பிரசாரங்கள் அத்தகைய தொரு நம்பிக்கையைத் தோற்றுவித்திருக்கலாம்.
இத்தகையதொரு நிலையில் ஐ.தே.கட்சியும் இராணுவத்தீர்வில் நம்பிக்கை கொண்டிருக்கலாம.; அது மட்டுமன்றி இராணுவத்தீர்வில் சிங்களவர்கள் நம்பிக்கை கொண்டிருக்கையில் அரசியல் தீர்வு பற்றிப் பேசுவதில் பயன் இல்லை எனவும் கருதியிருக்கலாம். இதனால் யுத்த நிறுத்த உடன்படிக்கையையும் சமஷ்டியையும் கைவிட்டு இனப்பிரச்சினைக்கு ஒற்றையாட்சி முறையின் கீழ் தீர்வொன்றைக்காண்பதற்கும், யுத்தத்தில் விடுதலைப் புலிகளைத் தோற்கடிப்பது குறித்துப் பேசவும் தீர்மானித்திருக்கலாம்.
ஐ.தே.கட்சியின் இம்மாற்றமானது இனப்பிரச்சினைக்கு எத்தகைய தீர்வு என்பதை விடுதலைப் புலிகளின் பலத்தைப் பொறுத்தே நிர்ணயிக்க சிங்கள ஆட்சியாளர்கள் முற்பட்டு நிற்பதை வெளிக்காட்டுவதாய் உள்ளது. இந்த வகையில் பார்த்தால் விடுதலைப் புலிகளை இராணுவ ரீதியில் தோற்கடிக்க முடியுமானால் இனப்பிரச்சினை என்பதற்கு தீர்வென்பதே தேவையில்லை என்பதே அர்த்தமாகும்.
இது ஒன்றும் தமிழ் மக்களுக்கோ அன்றி புலிகளுக்கோ தெரியாத விடயமல்ல. விடுதலைப் புலிகளின் பலம் மட்டுமே தமிழ் மக்களின் உரிமைகளைத் தீர்மானிப்பதாக இருக்கும் என்பது அவர்களுக்குத் தெரிந்தே உள்ளது. ஆனால் இதனைப்புரிந்து கொள்ள வேண்டியவர்கள் சர்வதேச சமூகத்தினரே.
ஏனெனில் இவர்கள் இனப்பிரச்சினைக்கு சிறிலங்கா அரசு அரசியல் தீர்வொன்றை முன்வைக்கும் என எதிர்பார்த்துள்ளனர். இவ் எதிர்பார்ப்புடன் சிறிலங்காவிற்கு இராணுவம் மற்றும் பொருளாதார உதவிகளையும் மேற் கொண்டு வருகின்றனர்.
ஆனால் சிறிலங்கா ஆட்சியாளர்கள் இந்நம்பிக்கையை மெய்ப்பிக்கப்போவதில்லை. ஆகையினால் இனப்பிரச்சினைத் தீர்;வில் அக்கறை கொண்ட வெளிநாட்டவர்கள் யாராயினும் சரி சமபல நிலை ஒன்று இல்லாது பிரச்சினையைத்தீர்க்க முடியாது என்பதை விளங்கிக்கொள்ளுதல் வேண்டும்.
ஆகையினால் இனப்பிரச்சினைக்கு அரசியல் தீர்வென்பது தமிழ் மக்களின் பலத்தின் அடிப்படையில் மட்டுமேயே தீர்மானிக்கப் படுவதாக இருக்கும். சுருக்கமாகச்சொன்னால் விடுதலைப்புலிகள் இராணுவ ரீதியில் பலம் பெறும் போதே அது சாத்தியமாகும். அவ்வாறு இல்லாது விடில் இனப்பிரச்சினை என்றபேச்சையே பேரினவாத ஆட்சியாளர்கள் இல்லாது ஒழித்துவிடுவர் என்று அதில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.
0 kommentarer:
Post a Comment
உங்களுடைய கருத்தை தெருவிக்கவும்!
நீங்கள் உங்கள் கருத்தை எழுதும் பொழுது தயவுசெய்து முடிந்தவரை தமிழில் எழுதவும்.